Όσο εγώ είμαι editor, άλλο τόσο αυτό είναι editorial...

Το 1988 θυμάμαι, είχα πάει για διακοπές στην Κύπρο. Όταν επέστρεψα, βρήκα μία περίεργη μόδα στην πόλη. Όλοι μα όλοι ήθελαν να διαβάσουν τον Αλχημιστή, "κάποιο" βιβλίο, "κάποιου" Πάουλο Κοέλιο. Και πρέπει όλοι να το διάβασαν τελικά.
Εγώ από την άλλη, από αντίδραση δεν το διάβασα, περίμενα να περάσουν άλλα 3-4 χρόνια.
Θα μου πείτε, τι μας νοιάζει εμάς...σας νοιάζει, γιατί αφενός το έχετε διαβάσει και αφετέρου άμα δεν τα πώ σε σας σε ποιους θα τα πώ??
Δεν ξέρω αν το θυμάστε, όλοι ήταν κατενθουσιασμένοι. "ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ-ΣΤΑΘΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ,ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ-ΟΝΕΙΡΟ , "Ένα υπέροχο βιβλίο, που καμιά σχέση δεν έχει με τα υπόλοιπα βιβλία του ΚΟΕΛΙΟ, σε αγγίζει, σε γεμίζει ερωτηματικά που για να τα απαντήσεις αναγκάζεσαι να "σκύψεις" και να "δείς" μέσα σου.... " ο άλλος, "Ισως ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ! Δείχνει την πολύπλευρη μορφή της ζωής και γιατί όχι και το ίδιο της το νόημα! " ο δείνα...
Το βιβλίο κατέληγε, ειδικότερα και απλουστευμένα στο ότι "όταν ποθείς κάτι, όλο το σύμπαν συνομωτεί για να πραγματοποιήσει την ευχή σου". Σήμερα λοιπόν σκεφτόμουν πως έχει
ή, πως θα μπορούσε να εκφραστεί αυτό στην πράξη...
Ας πάρουμε δύο όχι τυχαία παραδείγματα...Από τη μία ο Πετρομήτσος...Είναι φιλόδοξος ο άτιμος. Θέλει πολύ να του πάει καλά όλη αυτή η ιστορία. Να δείξει ότι είναι καλός manager και οτι δεν είναι τυχαία εκεί που είναι (ανάθεμα και αν ξέρει...). Η Θρήνη το ξέρει αυτό. θέλει να τον βοηθήσει. Χρησιμοποιεί όλες τις μεθόδους, όλες τις γνωριμίες, όλους τους τρόπους για να το πετύχει αυτό.
Από την άλλη, ένας οποιοσδήποτε ταλαίπωρος στον οποίο χρωστάει χρήματα ο Πετρομήτσος. Μόνος του πρέπει να τρέχει, να αφιερώνει τον κόπο και τον χρόνο του.
Μα τι γίνεται?? Μήπως ο δεύτερος δεν το θέλει τόσο πολύ?? Μήπως το σύμπαν μπορεί να συνομωτεί μόνο για έναν κάθε φορά?? Μήπως αν εγώ θελήσω σε δέκα χρόνια, αν μου τη βαρέσει βρε αδερφέ, να κάνω χρυσό δίσκο και το πιστέψω πολύ, θα γίνει?? ¨ ΄Οχι βέβαια και ξέρετε γιατί?? Γιατί όλα τα πράγματα έχουν όρια.
Δεν πα να θέλω να γίνω και αστροναύτης?? Δεν παίζει.
Πάουλο δεν μου τα είπες καλά. Άλλα κατάλαβα εγώ από το βιβλίο σου. Και όλοι οι υπόλοιποι φυσικά. Λες όλοι να καταλάβαμε λάθος?? Ή μάλλον, λες να θέλουμε όλοι λάθος πράγματα?? Γιατί δεν συνομωτεί και για εμάς λίγο το σύμπαν??
Τώρα που είπα σύμπαν...Σας έχει τύχει ορισμένες μέρες να νιώθετε περίεργα?? Σαν να φαίνεται ότι κάτι θα γίνει, χωρίς όμως να γίνεται τίποτα στο τέλος?? Λες και σας ακολουθεί συνεχώς ένα περίεργο μάτι από πάνω σας?? Τι σημαίνει αυτό?? Σήμερα έπαθα και ένα έντονο Deja-Vu αλλά έχω βολευτεί με την εξήγηση ότι είναι ένα παιχνίδισμα του μυαλού μας και δεν ασχολήθηκα περαιτέρω. Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι ήταν περίεργο, όπως κάθε φορά δηλαδή, γιατί από τη στιγμή που θα σκεφτείς ότι "αυτό το έχω ξαναδεί", ξέρεις ακριβώς τι θα συμβεί και τι θα ειπωθεί στα επόμενα τρία λεπτά.
Έτσι είναι ή να ανησυχώ?? Μου έχουν μήπως πέσει πολλά τα "περίεργα"?? Οι παπάδες που πλακώθηκαν με τα λοστάρια και τις σιδηρολαβές, δεν έχουν διαβάσει τον Αλχημιστή?? Η μόνο σε μένα φαίνονται όλα ύποπτα ??Ποιο σύμπαν συνομώτησε για να πετύχουν ο ένας το κεφάλι του άλλου?? Μήπως παραείναι πολλοί οι Πετρομήτσοι??
Α, Πάουλο, θέλω πολύ να χιονίσει!! Πώς θα το καταφέρω?? Επιθυμώ το σύμπαν να λάβει γνώση για την επιθυμία μου αυτή, πού πρέπει να απευθυνθώ??
Επειδή είμαστε πολλοί, μήπως μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο σε σχέση με το σύμπαν, για να γίνει πιο γρήγορα, μπας και προλάβουμε και τα Χριστούγεννα??
Χμμμ κάτσε να σκεφτώ τι άλλο...τι άλλο...Α ναι, γίνεται φέτος ο Άγιος Βασίλης να μου φέρει δώρο ύπνο?? Δεν θέλω τίποτα άλλο, το κινητό και τη φωτογραφική θα τα αγοράσω μόνος μου, θέλω μόνο να μου φέρει ύπνο, γιατί μόνο αυτό μου λείπει...thanks..

P.S./ΑΣΧΕΤΟ

Στο μαγαζί του ο Πετρομήτσουλας έχει έναν μπάρμπα.

Αν φαντάζεστε ένα σεβάσμιο γέροντα απ' αυτούς που τα μάτια τους ξεχειλίζουν σοφία, πλανάσθε πλάνην οικτράν.

Εδώ μιλάμε για έναν κωλόγερα που δεν πάει ο νους σας.

Έχετε δει κάτι πορνόγερους που κυνηγάνε κοριτσάκια με αυτό το άρρωστο βλέμα, που θέλετε να τους πατήσετε στο κεφάλι μόνο και μόνο για αυτό που βλέπετε, χωρίς να θέλετε να μάθετε περισσότερα??

Ένα τέτοιο πράμα φανταστείτε λοιπόν...Αυτός που λέτε, κοπροσκυλιάζει όλη μέρα εκεί μέσα και το παίζει διευθυντής..Πότε από 'δω, πότε από ΄κει...μέχρι να βαρεθεί...Όταν βαρεθεί παραιτείται και πάει και κοπροσκυλιάζει στο σπίτι του, επίσημα πλέον και δικαιωμένος από τον αγώνα του κατά της ιδιοκτησίας και του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο φυσικά, ταίζει την κοιλάρα του με πολλά euros μηνιαίως, δεδομένου ότι έχει και τα "τυχερά" της η δουλειά. Όλο και κάπου θα καλύψει τον Πετρομήτσο και δεν θα μιλήσει, όλο και κάπου θα του πάει ρούχα (ειδικά μέχρι πριν από λίγο καιρό, που αν σε βάζανε Παρασκευή αυτόφωρο, έβγαινες Δευτέρα). Αυτά πληρώνονται...δεν τα κάνει όποιος όποιος, πρέπει να είσαι έμπιστος του αφεντικού.

Όταν στο σπίτι, πάνω στο κωλοβάρεμα, χτυπάει το τηλέφωνο, ο κωλόγερος ξαφνιάζεται. "Εμπρός??" λεέι, "έλα ρε Κώδωνα, πρέπει να έρθεις κατεπειγόντως γιατί έβαλα ένα νέο συνέταιρο και δεν θέλω να μιλήσει με τους άλλους και να καταλάβει.."

"Έγινε αφεντικό" λέει και κλείνει το τηλέφωνο.

Και ξαναεμφανίζεται στο μαγαζί, δικαιωμένος και αυτή τη φορά που η ιδιοκτησία κατάλαβε το λάθος της και τον επαναπροσέλαβε..

Και έτσι παρασιτεί εκεί μέσα, παίζοντας με τις ζωές όλων των υπόλοιπων μέχρι να ξαναπαραιτηθεί κ.ο.κ.

Ο Κώδωνας είναι και συνδικαλι(η)στής. Αντίθετα με ότι γνωρίζετε, συνδικαλισμός σημαίνει: τα έχω καλά με την ιδιοκτησία, στους άλλους λέω ότι πλακώνομαι, και όταν ζορίσουν τα πράγματα πάω σπίτι μου μέχρι να ξεχαστούν. Έχει βρει και άλλους αξιόμαχους συντρόφους στον δίκαιο αυτό αγώνα. Τα ίδια λαμόγια είναι και οι άλλοι αλλά θα τα πούμε αυτά αναλυτικότερα στην πορεία. Το θέμα είναι, πώς γίνεται άνθρωποι σαν τον Πετρομήτσο και τον Κώδωνα να κυκλοφορούν ελεύθεροι και άλλοι να μπουζουριάζονται επειδή ο ψύλλος πήδηξε??

Τελικά ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό?? Τελικά εγώ την έχω καλύτερα ή αυτά τα λαμόγια??

Μήπως τελικά μερικές φορές που σκέφτομαι ότι αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε παράδεισο και κόλαση δεν θα ήξερα που θέλω να πάω??

Μάλλον θα ήξερα..! Και στα δύο...στον παράδεισο επειδή πρέπει και στην κόλαση επειδή εκεί θα είναι οι φίλοι μου και θα περάσω καλά!!