Πέμπτη, Μαρτίου 01, 2007

ΕΠΙΚΑΙΡΑ...





Μην είναι ο ήχος....??μην είναι ο φωτισμός....??μην είναι που ο Σαρμπέλ είχε το monitor μέσα στο αυτί του, ενώ ο Δάντης με την Τάμτα απ'όξω??
Μην είμαστε για γέλια και εμείς και η Eurovision??
"Γεια σου Μαρία"...τους χαιρετισμούς μου και τα δέοντα στη μαμά σου...
αλλά και σε εμάς που ασχολούμαστε με μαλακίες... 11 χρόνων η νεαρά FYI...

moG thanks για το video

5 σχόλια:

srm1033 είπε...

ενταξει , τι να λέμε τώρα????? Φ-α-ν-τ-α-σ-τ-ι-κ-ό!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

φωναρα η μικρη

Ντάτα Μπέης είπε...

Τώρα που το ξανασκέφτομαι...μήπως και οι δικοί μας ήταν έτσι στα 11 και χαλάσανε μετά??
Αλλά μπα.....

Help Filippos είπε...

Αυτό είναι το μεγάλο μου παράπονο με τα πιτσιρίκια!
Βλέπεις ελληνικό σίριαλ ή ταινεία που παίζει ένας μικρός και καταλαβαίνεις ότι το παιδάκι υπάρχει γιατί το απαιτεί το έργο και για κανέναν άλλον λόγο!
Βλέπεις μετά οποιαδήποτε αμερικάνικη υποπαραγωγή, χωρίς σενάρια σκηνοθεσίες και άλλα τέτοια και τα εργάκια σώνονται από ένα πιτσιρίκι που δίνει ρεσιτάλ! Δηλαδή τα ελληνάκια δεν έχουν ταλέντο;

Ντάτα Μπέης είπε...

@ αρτιοσκληρωτικός: Χωρίς να είμαι ο ειδικότερος για να απαντήσω φαντάζομαι ότι ισχύουν τα εξής:
α) Ακόμα και αν κάποια ελληνάκια έχουν ταλέντο αυτό "εξαντλείται" δυστυχώς στα πρότυπά τους. (βλ. Σαρμπέλ, Τάμτα). Δηλαδή, sorry κιόλας, αλλά είναι διαφορετικό να έχεις μεγαλώσει με Jaco Pastorius και διαφορετικό με Χρήστο Νικολόπουλο.
β) Τα ελληνάκια, όπως και εμείς οι μεγαλύτεροι δηλαδή,παρακολουθούν talent-ο θεός να τα κάνει-shows, στα οποία έχει μεγαλύτερη σημασία η σύσταση της επιτροπής (ποια ξέκωλα και αδελφές θα την αποτελούν δηλαδή) παρά οτιδήποτε άλλο.. Ελλείψει πραγματικών προτύπων οι προηγούμενοι φαντάζουν σαν "ειδικοί", οπότε γάμστα...
γ) Οι φορές που βλέπουμε μπροστά μας τη φάτσα του Κατman, του Ταμπάκη ή της Καλομοίρας είναι δυσαναλόγως περισσότερες από αυτές που προβάλλεται ο Λεωνίδας Καβάκος για παράδειγμα.
δ) Η διαφορά είναι καθαρά χρονική. Οι αμερικ(λ)άνοι τα έζησαν όλα αυτά στα mid 80's(όλοι θυμόμαστε το "Fame" στις αρχές εκείνης της δεκαετίας για παράδειγμα) οπότε μετά από τη "διάλυσή" τους κατάλαβαν ότι πρέπει να δημιουργήσουν τη βάση. Έτσι, σε καμιά εικοσαετία έχουμε και εμείς ελπίδες...