Συνέντευξη Τύπου (ενός τύπου τέλος πάντων...)Για να μην σπάσεις το pc από τα νεύρα σου, πρώτα πάτα το Pause στο Podcast...

Δημητράκηηηηη στον πίνακα!!!

Ρε σεις...πείτε μου την αλήθεια....κοιτάξτε τη φωτογραφία. Είναι φιγούρα αυτή ανθρώπου που μπορεί να λύσει το πρόβλημα, οποιοδήποτε πρόβλημα?? ΔΕΝ έχει σημασία ποιο κόμμα υποστηρίζει κανείς, ΔΕΝ μετράει ποιον ψηφίζεις. Απλά κοιτάξτε την. Δε λέω, μπορεί εγώ να έχω πρόβλημα, αλλά δεν βγάζει μία κακία-πονηριά-ξυνίλα η υπουργός?? Είναι πρόσωπο ανθρώπου που μπορεί να εμπιστευθεί ο πιτσιρικάς?? Φαντάζομαι ότι και εγώ να ήξερα οτι εκείνη θα λάβει αποφάσεις για το μέλλον μου, θα ήθελα να τα σπάσω όλα και τελικά θα τα έσπαγα δηλαδή. Έτσι φυσιογνωμικά, επειδή μου τη δίνει η φάτσα της...Αλλά πάλι, αυτό είναι υποκειμενικό θα μου πείτε...αλλά μήπως όλα υποκειμενικά δεν είναι στην τελική??

So You Think You Can....

So You Think You Can...Travel By The Subway

Δεν είχα "ταξιδέψει" ποτέ με το Μετρό. Μεγάλη ξεφτίλα, αν σκεφτεί κανείς οτι υπάρχει σταθιμός (του Μετρό, όχι σαν το δικό μας..) 5mins από το σπίτι μου. Την προηγούμενη Παρασκευή όμως δεν είχα επιλογή. Ήταν μονόδρομος η λύση, έπρεπε να πάρω το Μετρό. Είχα χρησιμοποιήσει το μέσο αυτό το 1995 στο Παρίσι, αλλά δεν μου έκανε και τρελλή εντύπωση(τουλάχιστον σε σχέση με αυτά που μπορούν να σου κάνουν εντύπωση όταν βρεθείς στο Παρίσι στην ηλικία των 20 Μαίων).

Περπατώντας στη βροχή, τα 5 λεπτά ήταν αρκετά ώστε να γίνω μουσκίδι μέχρι να φτάσω στις κυλιόμενες, δυστυχώς όχι πέτρες, αλλά σκάλες...

Ένιωσα σαν επαρχιωτόπουλο που βρέθηκε από τα ΚΤΕΛ κατευθείαν στο Galaxy του Hilton (βασικά και το αντίθετο πρέπει να είναι αρκετά οδυνηρό). Κοιτούσα σαν μαλάκας δεξιά και αριστερά μη ξέροντας που να πάω. "Δεν έχει σήμα και το κινητό ρε πούστη να πάρω κανέναν τηλέφωνο και να μη γίνω τελείως ρόμπα...".

Τελικά αναγκάστηκα να ξεστομίσω στο γκισέ:"Εεεε συγνώμη, για Πανόρμου που πρέπει να πάω??".

4 κεφάλια (η "ουρά" του γκισέ δηλαδή) γύρισαν προς το μέρος μου, απορώντας προφανώς, που αν και δεν ξέρω τα στοιχειώδη, έχω μάθει τουλάχιστον καλά τη γλώσσα ώστε να μπορώ να συνεννοηθώ "εντώ στο Ελλάντα" που με έφερε ο δρόμος μου. Πέντε χέρια απλώνονται στον ορίζοντά μου. Μαζεύοντας τα κομμάτια του εγωισμού μου συνεχίζω προς την αποβάθρα. Βγάζω το πακέτο με τα τσιγάρα, ότι καλύτερο μέχρι να έρθει ο συρμός ένα τσιγαράκι... Άλλοι αυτοί τη φορά άνθρωποι και προσεχώς συνεπιβάτες μου, με ξανακοιτάνε καλά καλά, πιο "καλά" όμως δεν παίζει. Δε γίνεται, σκέφτομαι, μουσκίδι, ταπεινωμένος και χωρίς τσιγάρο?? Προσέχω τις σημάνσεις "No smoking" και το πόσο καθαρά είναι όλα και πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει τσουπ ο συρμός!!

Λοιπόν, έχουμε και λέμε, και απαγορεύεται το καπίνισμα και όλα λάμπουν και το Μετρό ήρθε μέχρι να πω κίμινο. Μάλλον έχω μείνει πίσω στο θέμα transportation στην Ελλάδα αλλά τουλάχιστον έκανα μία αρχή...

So You Think You Can...Say Whatever You Want

Κάνω zapping. Πέφτω στο Μάκη. Ένας είναι ο Μάκης λέμε... Λοιπόν, το τί λέει ο Μάκης και οι καλεσμένοι του σημασία δεν έχει, από κάποιο σημείο και μετά όλα το ίδιο μου φαίνονται, σαν επανάληψη χωρίς να έχει σημασία το λογότυπο του καναλιού ή οι καλεσμένοι κτλ. Μέχρι και το σκηνικό πρέπει να είναι από τα Do It Yourself Shops και να είναι έτοιμο για πακετάρισμα-ξεπακετάρισμα σε χρόνο dt. Άσε που ικανός είναι ο Μάκης να βάζει τους συνεργάτες του να κάνουνε λύση-άρμωση στο σκηνικό κάθε πρωί για άσκηση...

Όλα είναι ίδια χρόνια τώρα, όμως θυμάμαι αυτό που μου είχε πει ο παππούς μου:"Ποτέ μην εμπιστεύσαι άνθρωπο που μιλάει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο".

Και εκείνη τη στιγμή λέει ο Μάκης: "Δεν θα πείτε εσείς κύριε στον Τριανταφυλλόπουλο πως θα κάνει τη δουλειά του. Ο Δημοσιογράφος έκρινε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει κρυφή κάμερα και έτσι έκανε. Ο Τριανταφυλλόπουλος θα πληρώσει πρόστιμο για την πράξη του αυτή, αν και όταν χρειαστεί". Παππού όπου "Δημοσιογράφος" εννοεί "εγώ", σωστά??

So You Think You Can...Cheat

Από την όλη ιστορία με το Βαρθολομαίο, αφού δηλαδή ξεπέρασα το γεγονός ότι νόμιζα επί μιάμιση μέρα οτι είχαν σκοτώσει τον πατριάρχη ("μα δεν μπορεί να τον λένε Γιάννη ρε γαμώτο...") μου έμειναν τα εξής: Μπορεί να κοπιάζεις μια ολόκληρη ζωή να έχεις "πρόσωπο" και κούτελο καθαρό. Μπορεί να κάνεις τα αδύνατα δυνατά ώστε τα παιδιά σου να σε έχουν στα μάτια τους ως ακλόνητο πρότυπο δύναμης και εξουσίας. Μπορεί να μη σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου όταν η κουβέντα έρχεται στο θέμα της οικογένειάς (σου). Μπορεί να έχεις τα φράγκα του κόσμου όλου. Για ένα δευτερόλεπτο το χάνεις, σου γυαλίζει μια 50άρα κοκέτα (και της γυαλίζεις αντιστοίχως, αυτά πάνε both ways δεν φταίει μόνο η "πουτάνα" κύριοι, δυστυχώς, μη θυμάστε μόνο την υπογραφή σας..) και τι γίνεται?? Ψάχνουν να βρουν αποτυπώματα, αν πήρες viagra, ασπιρίνη ή αναβράζον, εάν την έφαγες στο κεφάλι με απλό κινητό ή με 3G, εάν γάμησες, πώς γάμησες και γιατί?? Και εσύ τι κάνεις??

Τα γάμησες όλα μεγάλε και άστους άλλους πίσω να ψάχνουν να βρουν τι έγινε...εσύ γλίτωσες, απλώς δεν θα σε ξαναπούν ποτέ "κύριο". Το καράβι πρέπει να έχει και ρότα για να συρθεί, δε σύρεται έτσι εύκολα...

So You Think You Can...Drink As Much As You Want

Ρε σεις, εσάς λέω τους under18 που ήσασταν στην Πάτρα, στα Καρναβάλια. Μην το γαμάτε ρε, δε γίνεται 4 ασθενοφόρα να μη σας προλαβαίνουν...

Tip: Όταν νομίζετε ότι έχετε πιει πολύ, αλλά δεν ξέρετε αν αντέχετε λίγο ακόμη καθίστε κάτω. Χάμω, πως το λένε στο πάτωμα. Τότε θα διαπιστώσετε αν σας παίρνει και για επόμενο ή αν διαφαίνεται πιθανότητα εισαγωγής για πλύση στομάχου μέρα πού 'ναι...

So You Think you Can...Dance

Όχι το talent-reality-show-διαγωνισμό-εκπομπή στο Mega, αν και το βλέπω που και που γιατί έχει ωραία "θέματα". Ταλέντα...

Για τους φίλους μου λέω, που θα χορέψουν "the Isiah Way" !! Γουστάρω λέμε και όπως σε όλα τα πράγματα σημασία έχει ο τρόπος και οι συγκεκριμένοι από τρόπους και φαντασία πάνε καλά!! Από τα λίγα νέα που με "έφτιαξαν" ψυχολογικώς αυτή την εβδομάδα, μαζί με τη μουτσούνα του G όταν με κοιτάει και γελάει πονηρά, σαν να σκέφτεται:"Μπάρμπα, εγώ θα κάνω πολύ περισσότερες μαλακίες από σένα άμα μεγαλώσω...".

A M O L A K A L U M B A

Ποτέ δεν τις γούσταρα τις Κυριακές, όπως όλοι άλλωστε. Ξύπνησα στις 12 και σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω ώστε να την κερδίσω και να μη λέω πάλι αύριο "τι μαλάκας ήμουνα που έχασα τη μέρα μου". Τώρα θα μου πείτε τι σημασία έχει το είδος από τη στιγμή που είναι κανείς μαλάκας...

Το hangover από το party της Παρασκευής καλά κρατεί. Αρχίζω να έχω επιφυλάξεις σχετικά με τη διάρκεια που μένει το alcohol στο αίμα. Οι ειδικοί μιλούν για 24 ώρες, αλλά χωρίς να έχουν υποθέτω συναντήσει την παρέα μου...

Μόλις άρχισε και να βρέχει. Κυριακή που βρέχει. Δεν έχω χειρότερο, εκτός ίσως από το Σάββατο που βρέχει.

Τέλος πάντων στο θέμα μας. Το party που λέτε περίφημο, όπως πρέπει να είναι κάθε ένα που σέβεται τον εαυτό του. Ίσως είναι ότι πλέον μεγαλώσαμε και κάνουμε κρα για parties(τς, τς), ίσως ότι δεν γίνονται και πολλά πια, αλλά σίγουρα το γεγονός ότι ήταν μασκέ βοήθησε. Ο άνθρωπος τελικά έχει ανάγκη τη μάσκα, είναι καλύτερα πως να το κάνουμε. Εξάλλου είναι διαφορετικό να φάει χυλόπιτα ο Γιώργος από τη Μαρία και διαφορετικό να φάει ο Ζορό από την κολομπίνα, ας είναι τα ίδια άτομα και στις δύο περιπτώσεις, ο Γιώργος σκέφτεται "αν είχα ντυθεί κάτι άλλο θα μου καθότανε η πουτάνα..." (γιατί πάντα είναι πουτάνα αν δεν σου κάτσει, ασχέτως που κανονικά θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο).

Κατά τα λοιπά, το party είχε ψιλοαπαράδεκτη μουσική, αλλά who cares όταν έχεις κατεβάσει 7 βότκες. Ο τζειντής έπαιξε όλα αυτά που κατά τη γνώμη μου (αλλά και πολλών άλλων) θα έπρεπε να έχουν απαγορευτεί, όπως τα "should i stay or should i go" (το οποίο πάντα με έβαζε στη θέση του διλλήματος σε σχέση με το party, αλλά πάντα έμενα), "i was made for loving you" ("τελικά ο Gene Simmons έχει όντως γλώσσα φιδιού???") και το κλασσικό "i love rock'n'roll". Όμως όλα αυτά δεν είχαν σημασία (βότκας δοθείσης πάσα αρνητικότις παυσάτω γαρ) και καταλήξαμε κατά τις 7 το πρωί όλοι πιασμένοι χέρι-χέρι να χορεύουμε τη "λυγαριά" πατώντας ο ένας τον άλλο(ή την άλλη συνηθέστερα) προσπαθώντας ταυτόχρονα να συγκρατούμε τις περούκες ή κάποιο από τα λοιπά gadzets της αμφίεσης.

Μια χαρά ήταν σκέφτομαι, μακάρι να κρατούσαν λίγο περισσότερο οι Απόκριες, οι κανονικές εννοώ, με τις ψεύτικες τις μάσκες, αλλά Κυριακή είναι ας μην επεκταθώ...

Κυριακή είπα, όπερ σημαίνει παραδοσιακά ανάγνωση εφημερίδος, πρέπει να βγω να αγοράσω και αυτή την καινούρια με την οποία γίνεται χαμός γιατί ψες δεν είδα προκοπή. Και δεν είδα προκοπή, γιατί ο υπεύθυνος στο κατάστημα πώλησης εφημερίδων του μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου της πόλης με κοίταξε περίεργα όταν τη ζήτησα, λες και τον ρώτησα αν μπορεί να μου δώσει το πρώτο σύγγραμα που σώζεται σε γραμμική 'A.

"Δεν την ξέρω", μου είπε και εγώ θεώρησα ότι για να μην την ξέρει δεν τα κατάφεραν για κάποιο λόγο και δεν την αναζήτησα αλλού...

Δεν πειράζει, έτσι και αλλιώς το νο2 ήταν πάντα πιο καλότυχο από το νο1...

Αλλάζει ο άνθρωπας???

Θέλω τη βοήθειά σας...Με αφορμή γεγονότα των τελευταίων ημερώνε, προβληματίζομαι σχετικώς με το αν τελικώς ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει. Δηλαδής αν από καλός μπορεί να γίνει κακός ή τούμπαλιν. Μπορεί ο ρουφιάνος να σταματήσει να εξασκεί την τέχνη του??
Μπορεί ο γλύφτης να σταματήσει να παριστάνει το γιουσουφάκι του οποιουδήποτε και να αποφασίσει να πατήσει στα πόδια του, έτσι για αλλαγή βρε αδερφέ!?? Αυτό που λένε, ότι ο τάδε είναι καλός κατά βάθος, πώς μπορεί να το μετρήσει κανείς?? Πόσο είναι αυτό το βάθος??
Μετράται σε μέτρα, δηλαδή σε καμμιά κοσαριά μέτρα είμαι καλός αλλά στα πρώτα δέκα γάμα τα?? Μετράται σε χρόνο, δηλαδή αν τον γνωρίσεις καλύτερα είναι καλό παιδί ?? Πόσες ευκαιρίες τελικά πρέπει τελικά να δίνεις στον καθένα?? Παρακαλώ απαντήστε μου γιατί πολύ με τυραννάει το θέμα....
Α, να σας πω επίσης οτι η δική μου γνώμη είναι ότι δεν αλλάζει ο άνθρωπος, αλλά μπορείτε να με πείσετε για το αντίθετο...αν και ο σοφός λαός λέει και αυτό με το Μανωλιό και τα ρούχα του...
Skull and bones my friends....